ΚΟΙΛΗ ΓΗ

Σύμφωνα με την θεωρία της Κοίλης Γης, ο πλανήτης Γη είναι είτε εξ ολοκλήρου κοίλος ή περιέχει ένα σημαντικό κοίλο μέρος στον εσωτερικό του χώρο. Η υπόθεση αυτή έχει έρθει από καιρό σε αντίθεση με τους επιστήμονες που βασίζονται σε αποδείξεις μέσω παρατηρήσεων, καθώς και από τη σύγχρονη κατανόηση του σχηματισμού του πλανήτη. Η επιστημονική κοινότητα έχει απορρίψει την ιδέα, τουλάχιστον από τα τέλη του 18ου αιώνα.

Η έννοια της κοίλης Γης αναφέρεται πολύ συχνά σε λαογραφικά κείμενα αλλά και αποτελεί αγαπημένο θέμα σε περιπέτειες φαντασίας όπως το Ταξίδι στο κέντρο της Γής του Ιουλίου Βέρν. Επίσης προέκταση του θέματος είναι και οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας περί εσωγήινων ανεπτυγμένων φυλών,εξωγήινων βάσεων στο εσωτερικό της Γής κλπ.

Στην αρχαιότητα, η ιδέα των υπόγειων βασιλείων ήταν κατά κάποιο τρόπο δεδομένη και συνυφασμένη με την έννοια του «χώρου», όπως είναι ο Ελληνικός Άδης, η σκανδιναβική Svartalfheim, η Χριστιανική κόλαση, και το Εβραϊκό Sheol (με κείμενα της Καββαλιστικής λογοτεχνίας που περιγράφουν λεπτομερώς την Εσωτερική αυτή Γη). 

Θεωρία Edmond Halley

Ο Leonhard Euler στο θέμα της κοίλης Γης υποστηρίζει πως η Γη διαθέτει ανοίγματα στους πόλους που οδηγούν σε μια εσωτερική κοιλότητα. Ο Edmond Halley το 1692 από την άλλη λέει για το ίδιο θέμα ότι η Γη αποτελείται από ένα κούφιο κέλυφος περίπου 800 χιλιόμετρα (500 μίλια) πάχους, δύο εσωτερικά ομόκεντρα κελύφη και έναν πυρήνα, τα οποία είναι ανάλογα με τις διαμέτρους των πλανητών Αφροδίτη, Άρη. Υπάρχουν χωριστές ατμόσφαιρες για κάθε ένα από τα κελύφη αυτά, και κάθε κέλυφος έχει τους δικούς του μαγνητικούς πόλους. Και η ταχύτητα με την οποία περιστρέφονται είναι διαφορετική για σφαίρα. Ο Halley υποστηρίζει τα παραπάνω προκειμένου να εξηγήσει τις διάφορες ανωμαλίες στην λειτουργία των πυξίδων στην περιοχή αυτή των πόλων. Κάνει δε λόγο για ατμόσφαιρα στο εσωτερικό αυτών και μάλιστα ότι είναι αρκετά φωτεινή (εννοείται πως θεωρεί αναμφισβήτητο ότι κατοικούνται) και κάποια διαφυγή αερίων από αυτές πιθανολογείτε πως είναι η αιτία δημιουργίας του φαινομένου του Βόρειου Σέλατος.

Οι De Camp και Ley ισχυρίζονται (στο βιβλίο τους Lands Beyond) ότι Leonhard Euler έθεσε την θεωρία της κοίλης γης με έναν κεντρικό ήλιο που προμηθεύει με φως τους εσωγήινους ανεπτυγμένους πολιτισμούς, για να ξεφύγει από την πολύπλοκη θεωριά του Halley με τα πολλαπλά κελύφη.

Οι παραπάνω συγγραφείς ισχυρίζονται επίσης ότι ο Sir John Leslie προχώρησε περισσότερο την ιδέα του Euler, κάνοντας λόγο για δύο κεντρικούς ήλιους ονομάζοντάς τους Πλόυτωνα και Proserpine αντίστοιχα.Ο Πλούτων αυτός καμμία φυσικά σχέση δεν έχει με τον πλανήτη Πλούτωνα που ανακαλύφθηκε αργότερα, αλλά μάλλον με τον Θεό του κάτω κόσμου της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας.Ο Leslie όντως αναφέρει την θεωρία του περί κοίλης γής στο βιβλίο του Στοιχεία Φυσικής Φιλοσοφίας του 1829,χωρίς όμως να κάνει λόγο για δύο κεντρικούς ήλιους..

Το 1818, ο John Cleves Symmes Jr. Κάνει επίσης λόγο για την θεωρία της κοίλης γής,αυξάνοντας σε τέσσερα τα εσωτερικά κελύφη τα οποία είναι κούφια και έχουν ανοίγματα στους πόλους της Γής.Ο Symmes έγινε από τους διασημότερους υποστηρικτές της Κοίλης Γης,πραγματοποιώντας διάφορες έρευνες στο άνοιγμα του Βόρειου Πόλου. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ John Quincy Adams είχε την καλή πρόθεση να υποστηρίξει αυτές τις έρευνες αλλά δεν πρόλαβε γιατί έφυγε από τη θέση του και ο νέος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Andrew Jackson, διέκοψε κάθε προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Αν και ποτέ ο ίδιος ο Symmes δεν έγραψε ένα βιβλίο για τις ιδέες του, πολλά έργα συγγραφέων που δημοσιεύθηκαν βασίζονταν σε αυτές.
Ο Jeremy Reynolds επίσης ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Κοίλης Γής δίνοντας διάφορες διαλέξεις σχετικά με το θέμα αυτό και και τάχθηκε υπέρ μιας εκστρατείας.Επειδή δεν έβρισκε ανταπόκριση ξεκίνησε μια έρευνα μόνος του στην Ανταρκτική αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να κάνει την μεγάλη ανακάλυψη για λογαριασμό των ΗΠΑ.

(Σε μελλοντική καταχώρηση,θα περάσουμε στην σύγχρονη θεώρηση του θέματος.....)

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ

Το Τρίγωνο των Βερμούδων (γνωστό και ως Τρίγωνο του διαβόλου) είναι μια τριγωνική επιφάνεια του Ατλαντικού Ωκεανού που οριοθετείται περίπου από τα σημεία ανάμεσα σε Μαϊάμι, Βερμούδες, και το Πουέρτο Ρίκο. Ο θρύλος λέει ότι πολλοί άνθρωποι, πλοία και αεροπλάνα έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς σε αυτήν την θαλάσσια περιοχή. Το πόσοι έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς εξαρτάται από το ποιος έχει κάνει τον εντοπισμό και την καταμέτρηση. Το μέγεθος του τριγώνου κυμαίνεται από 500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έως και τρεις φορές το μέγεθος, ανάλογα με τη φαντασία του δημιουργού. (Μερικοί περιλαμβάνουν τις Αζόρες, στον Κόλπο του Μεξικού, και τις Δυτικές Ινδίες στο "τρίγωνο".) Ορισμένα ίχνη οδηγούν το μυστήριο χρονικά τόσο πίσω έως την εποχή του Κολόμβου. Ακόμα κι έτσι, οι εκτιμήσεις για τα περιστατικά κυμαίνονται από 200 έως 1.000 περίπου, κατά τα τελευταία 500 χρόνια. Ο Howard Rosenberg υποστηρίζει ότι το 1973 η Αμερικανική Ακτοφυλακή απάντησε σε πάνω από 8.000 κλήσεις κινδύνου στην περιοχή και ότι περισσότερα από 50 πλοία και 20 αεροπλάνα έχουν πέσει στο Τρίγωνο των Βερμούδων στα μέσα του περασμένου αιώνα.

Έχουν δοθεί πολλές θεωρίες για να εξηγήσουν το μυστήριο της περίεργης εξαφάνισης των πλοίων και αεροπλάνων. Κακοί εξωγήινοι, κρύσταλλα υπολειμμάτων από την Ατλαντίδα, διάφοροι πειραματισμοί με διατάξεις αντι-βαρύτητας ή άλλες παράξενες τεχνολογίες, και μυστηριώδεις δίνες από την τέταρτη διάσταση είναι τα αγαπημένα σενάρια-θεωρείες ανάμεσα σε συγγραφείς φαντασίας. Παράξενα μαγνητικά πεδία και ωκεάνιοι μετεωρισμοί (αέρια μεθανίου από τον πυθμένα του ωκεανού) είναι κάποιες άλλες αγαπημένες θεωρίες . Καιρικές συνθήκες (καταιγίδες, τυφώνες, τσουνάμι, σεισμοί, υψηλά κύματα, ρεύματα κ.λπ.) κακή τύχη, πειρατές, φορτία εκρηκτικών, ανίκανοι πλοηγοί , καθώς και άλλα φυσικά και ανθρώπινα αίτια είναι οι πιο κοινές εξηγήσεις των δύσπιστων ερευνητών-επιστημόνων.

Υπάρχουν ορισμένοι σκεπτικιστές που υποστηρίζουν ότι τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν τον μύθο, ότι δεν υπάρχει μυστήριο που πρέπει να επιλυθεί, και ότι τίποτε δεν χρειάζεται εξηγήσεις .Ο αριθμός των ναυαγίων σε αυτήν την περιοχή δεν είναι μεγάλος, αν κανείς αναλογισθεί το μέγεθος, τη θέση και την συχνότητα εναέριας και θαλάσσιας κυκλοφορίας στην περιοχή. Πολλά από τα πλοία και τα αεροπλάνα που έχουν αναφερθεί ως μυστηριωδώς εξαφανισμένα στο Τρίγωνο των Βερμούδων στην πραγματικότητα δεν ήταν καν στην περιοχή. Οι έρευνες μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να δώσουν πειστικά επιστημονικά στοιχεία από οποιαδήποτε ασυνήθιστα φαινόμενα που συμβαίνουν κατά την διάρκεια των εξαφανίσεων. Έτσι, οποιαδήποτε εξήγηση, συμπεριλαμβανομένων των θεωρουμένων ως επιστημονικές, και που αφορούν εξηγήσεις όπως το μεθάνιο που απελευθερώνεται από το βάθος του ωκεανού, μαγνητικές διαταραχές, κ.λπ., δεν μπορούν να πείσουν. Η πραγματικότητα είναι πως το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι ένα μυστήριο στην κυριολεξία.

Ο σύγχρονος μύθος του Τριγώνου των Βερμούδων άρχισε αμέσως μετά από την εξαφάνιση πέντε αεροπλάνων του αμερικανικού ναυτικού [πτήση 19] που εξαφανίστηκε κατά την διάρκεια μιας αναγνωριστικής αποστολής όταν έπεσε σε μια δυνατή καταιγίδα το 1945. Η πιο λογική θεωρία, ως προς το γιατί εξαφανίστηκε, είναι ότι ο οδηγός-πιλότος υπολοχαγός Charles Taylor δεν μπόρεσε να έχει την σωστή κατεύθυνση καθώς η πυξίδα του είχε καταστραφεί. Τα αεροπλάνα των ασκούμενων δεν ήταν εξοπλισμένα με εργαλεία πλοήγησης έτσι η ομάδα ήταν αποπροσανατολισμένη και έτσι μάλλον όπως υποστηρίζεται έμειναν από καύσιμα με αποτέλεσμα να πέσουν κάπου στον Ωκεανό . Είναι αλήθεια ότι ένα από τα αεροπλάνα διάσωσης ανατινάχτηκε λίγο μετά την απογείωση, αλλά αυτό ήταν πιθανόν να οφείλεται σε ελαττωματική δεξαμενή αερίου και όχι σε μυστηριώδεις δυνάμεις.

Με τα χρόνια υπήρξαν δεκάδες άρθρα, βιβλία, και τηλεοπτικά προγράμματα στην διάδοση του μυστήριου του Τριγώνου των Βερμούδων. Σε μελέτη του υλικού αυτού, ο Larry Kushe διαπίστωσε ότι λίγοι είχαν κάνει μια εμπεριστατωμένη έρευνα σχετικά με το μυστήριο. Μάλλον περιέπλεξαν τα πράγματα ίσως για να εμπλουτίσουν περισσότερο το θέμα του μυστηρίου!!! Από αυτούς εκείνος που έχει συμβάλει περισσότερο στην διατήρηση ή και διόγκωση του μυστηρίου δεν είναι άλλος από τον Charles Berlitz, ο οποίος είχε τεράστια επιτυχία γράφοντας το σχετικό βιβλίο το 1974.

Η ονομασία το «Τρίγωνο του διαβόλου» μάλλον καθόλου τυχαία δεν είναι, αφού οι εξαφανίσεις ανθρώπων, αεροπλάνων, πλοίων είναι μια πραγματικότητα και οι εξηγήσεις που έχουν δοθεί κατά καιρούς είτε από επιστήμονες, ερευνητές ή ακόμη και παραμυθάδες συγγραφείς δεν μας έχουν πείσει για τίποτα!!! Το μυστήριο παραμένει !!!

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΚΤΙΣΗΣ ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ

Ένα απο τα μεγαλύτερα μνημεία του κόσμου,οι Πυραμίδες,μέχρι σήμερα καταφέρνουν να κρύβουν βαθιά το μυστικό της δημιουργίας τους.Άραγε οι διάφορες θεωρίες που μέχρι σήμερα έχουν τεθεί είτε προς συζήτηση είτε στην πράξη εφαρμοστεί,έχουν καταφέρει να λύσουν το μυστήριο που λέγεται κατασκευή Πυραμίδας ;

Μία απο τις θεωρίες υποστηρίζει οτι η κατασκευή στηρίχθηκε στον μηδενισμό της βαρύτητας η οποία βαρύτητα συνδέεται με τον παγκόσμιο ενεργειακό ιστό της Γής.Δηλαδή,με κάποιο τρόπο και φυσικά με την ανάλογη γνώση,γιατί παίζει ρόλο και ο τόπος που θα επιλεγεί,επετύγχαναν να μηδενίσουν το βάρος στους τεράστιους πολλών τόνων ογκολίθους και με τον τρόπο αυτό πολύ εύκολα να τους μεταφέρουν και να τους τοποθετούν στη θέση που έπρεπε ώστε να κατασκευαστεί το χτίσμα της πυραμίδας.

Κάτι παρόμοιο διαβάζουμε στον Όμηρο όπου γίνεται αναφορά για το χτίσιμο της Ακρόπολης των επτάπυλων Θηβών.Συγκεκριμένα ο Όμηρος λέει (Οδύσσεια,λ 263-264) :" Οι πρώτοι Θήβης έδος έκτισαν επταπύλοιο πύργωσάν τε." (Αυτοί που πρώτοι έχτισαν την επτάπυλη Θήβα και την τοίχισαν).

Η αναφορά γίνεται για τους δίδυμους αδελφούς Αμφίονα και Ζήθο,γιούς της Αντιόπης και του Διός οι οποίοι και ονομάζονταν Διόσκουροι της Βοιωτίας και οι οποίοι είχαν σκοτώσει τον διώκτη της μητέρας τους Αντιόπης,βασιλιά Λύκο,και είχαν καταλάβει τον βασιλικό θρόνο της πόλης.Αμέσως,τα δυο αδέλφια άρχισαν την επέκταση και οχύρωση της Καδμείας.Ο ρωμαλέος Ζήθος αποσπούσε πελώριους βράχους και τους μετέφερε στους ώμους του,ενώ ο Αμφίων που ήταν κιθαριστής με την αρμονία και τη μουσικότητα της λύρας του,έκανε τους βράχους να κινούνται και να συναρμόζονται πιο εύκολα ώστε τα τείχη της πόλης να χτιστούν χωρίς δαπάνη.

Ερχόμενοι λοιπόν στην εποχή μας,βλέπουμε ένα παρόμοιο περιστατικό στο Homestead της Florida των ΗΠΑ.Όπου ένας Λιθουανός μετανάστης, ο Edward Leedskalnin έχτισε ένα μεγαλιθικό μνημείο, το επονομαζόμενο "κοραλένιο κάστρο",εργαζόμενος μόνο τα βράδυα προφανώς για να μην βλέπουν τον τρόπο που χρησιμοποιούσε για να μεταφέρει τους τεράστιους ογκολίθος συνολικού βάρους 1.100 τόνων.Κανένας ποτέ δεν κατάφερε ούτε να τον δεί να χτίζει αλλά ούτε και με ποιόν τρόπο μετέφερε τους τεράστιους ογκολίθους απο την πόλη της Φλόριδα στο Homestead.