Τα μυστηριώδη αγάλματα του Σανσεβέρο

Στη Νάπολη στο παρεκκλήσι τού Σανσεβέρο φιλοξενούνται κάποια παράξενα γλυπτά εξωπραγματικής πλαστικότητας και απαράμιλλου κάλλους. Τα γλυπτά σμιλεύτηκαν τον 18ο αιώνα και είναι ένας άλυτος γρίφος για ερευνητές και ειδικούς επιστήμονες. Τα αγάλματα είναι κατασκευαστικά αδύνατον να πραγματοποιηθούν γιατί κυριολεκτικά υπερβαίνουν τις πλαστικές ιδιότητες τού μαρμάρου ή τις δυνατότητες των ανθρώπινων εργαλείων!
Και πράγματι, η σινδόνη του «Κεκαλυμμένου Χριστού» τού Τζουζέπε Σανμαρτίνο και το πέπλο τής «Σεμνότητας» τού Αντόνιο Κοραντίνι αποτελούνται ούτε λίγο ούτε πολύ από… διαφανές μάρμαρο! Κυριολεκτικά!

Μάρμαρο που σμιλεύτηκε σε πάχος μόλις 2-3 χιλιοστών! Ο επισκέπτης μένει άναυδος, στην ιδέα ότι κάθε ένα από αυτά τα αριστουργήματα, κατασκευάστηκε εξ’ αρχής από μάρμαρο. Αυτό φαίνεται αδιανόητο και στον πιο λογικό άνθρωπο! Είναι αδύνατον η σμίλη και τα άλλα εργαλεία ενός γλύπτη, να περάσουν μέσα στις πολλές πτυχές που σχηματίζει το δίχτυ και να το δημιουργήσουν».

Κι όμως τα αγάλματα είναι εκεί. Υπάρχουν ως ζωντανή απόδειξη. Έχουν και ένα κοινό στοιχείο: οι γλύπτες που τα φιλοτέχνησαν δεν ήταν και τόσο διάσημοι ούτε διέθεταν κάποιες ξεχωριστές ικανότητες (που θα είχαν αποτυπωθεί και σε άλλα έργα τους). Και οι δυο τους όμως συνεργάστηκαν για την κατασκευή των γλυπτών με τον μεγάλο αλχημιστή Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο, τον επονομαζόμενο «Πρίγκιπα τού Σανσεβέρο»!

Όπως δε φαίνεται να προκύπτει από την διασωθείσα συμβολαιογραφική πράξη που συνήφθη στις 25/11/1752 μεταξύ τού Ντι Σάνγκρο και τού Giuseppe Sanmartino, η μαρμάρινη, εξωπραγματικής πλαστικότητας σινδόνη που καλύπτει τον «Κεκαλυμμένο Χριστό» κάποτε υπήρξε… ένα κανονικό βαμβακερό σεντόνι, ένα πέπλο κυριολεκτικά «απολιθωμένο», το οποίο βάσει κάποιας παράξενης αλχημιστικής μεθόδου, μετατράπηκε σε ένα λεπτό στρώμα μαρμάρου αναμεμιγμένο με καρμίνιο! Δηλαδή κανονική μεταστοιχείωση! Και να ’ταν μόνο αυτό; Υπάρχει και μια άλλη απίστευτη δημιουργία τού διαβόητου αλχημιστή που προκαλεί σοκ:

«Δύο σιδερένιοι σκελετοί, ενός άνδρα και μιας γυναίκας που εκτός από τα σιδερένια οστά έχουν περιπλεγμένα γύρω τους με απίστευτη ακρίβεια το κυκλοφορικό σύστημα τού ανθρώπου, και αυτό όμως μεταλλικό! […] Όποιος δει από κοντά το εκπληκτικό αυτό έργο, μένει έκθαμβος από την απίστευτη λεπτομέρεια με την οποία έχουν παρουσιαστεί όλες οι ανθρώπινες φλέβες και αρτηρίες! Ακόμη και οι μικρότερες και πιο ασήμαντες! […] Αυτό που είναι πέραν πάσης αμφιβολίας είναι το ότι κανείς μεταλλουργός ή καλλιτέχνης, όση τέχνη και όσες γνώσεις ανατομίας και αν διαθέτει, δεν μπορεί ούτε σήμερα να κατασκευάσει ένα τέτοιο ακριβέστατο σιδερένιο αντίγραφο τού ανθρώπινου κυκλοφορικού συστήματος!»

«Ταυτόχρονα όμως ο παρατηρητής θα νιώσει μια ανατριχίλα, γιατί αισθάνεται ότι οι τρομερές φήμες που υπάρχουν για το συγκεκριμένo έργο, είναι αλήθεια… Τι λένε αυτές οι φήμες; Ότι ο τρομερός πρίγκιπας εισάγοντας στο αίμα κάποια αλχημιστική ουσία, μετέτρεψε σε σίδηρο το αίμα και τα οστά ενός αληθινού ανθρώπινου σώματος τού οποίου τα υπόλοιπα στοιχεία όταν έλιωσαν άφησαν το σιδερένιο ‘‘υπόλοιπο” που βλέπουμε σήμερα!».

Σύμφωνα δε με τον θρύλο, ο «Πρίγκιπας τού Σανσεβέρο» ο οποίος «στην εποχή του θεωρήθηκε ένας σκοτεινός μάγος που προκαλούσε τρόμο στις λαϊκές μάζες, […] αναζητούσε είτε ‘‘εθελοντές” είτε έβρισκε σώματα πολύ πρόσφατα πεθαμένων ανθρώπων και ασκούσε πάνω τους την τέχνη του!»
Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, ότι κατά την κατασκευή τους, εφαρμόστηκαν μέθοδοι που δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε και να εξηγήσουμε σήμερα.

Ωστόσο, εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος, μήπως υπάρχουν τρόποι επέμβασης στην ύλη, που διαφεύγουν (ή αποσιωπώνται) από τη σημερινή κατεστημένη επιστήμη...
...Όταν ο νους συνέλθει από το πρώτο σοκ, καθώς αντικρίζει αυτά τα απίστευτα «αγάλματα», έχει δύο επιλογές:

• Να απωθήσει, ή να ερμηνεύσει όπως-όπως αυτό που βλέπει, προστατεύοντας από την κατάρρευση το σύστημα λογικής του...

• Ή να δεχθεί ότι ο φοβερός Πρίγκηπας του Σανσεβέρο μπορούσε πράγματι να μετατρέπει σε μάρμαρο όποια ύλη ήθελε, όπως ρητά λέει το καταπληκτικό συμβόλαιο που έχει διασωθεί και περιέχει μάλιστα και την αλχημιστική συνταγή που χρησιμοποίησε...

Στην πρώτη περίπτωση, ο επισκέπτης, αποχωρεί «ασφαλής», αλλά με ένα μεγάλο ερωτηματικό να πλανάται βαθιά μέσα του.

Στη δεύτερη, νιώθει την επιθυμία να «βουτήξει» στα βαθιά νερά της αλχημείας και των τρομερών γνώσεων που κάποιοι τις κράτησαν μακριά από το κοινό, ως επτασφράγιστο μυστικό, εξασφαλίζοντας έτσι εξουσία και δύναμη για τον εαυτό τους και μόνο...

Στα υπόγεια εργαστήρια του παλατιού του, ο Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο Σανσεβέρο στο Largo San Domenico Maggiore, αφοσιώθηκε σε πειράματα σκοτεινά και παράξενα, στα πιο διαφορετικά πεδία των επιστημών και των τεχνών. Από τη χημεία και την υδροστατική, ως την τυπογραφία και την μηχανική, πέτυχε καταπληκτικά αποτελέσματα και χαρακτηρίσθηκε «καταπληκτικός» από τους συγχρόνους του. Ωστόσο, όλοι φάνηκαν πάντοτε εξαιρετικά απρόθυμοι να αποκαλύψουν τα «μυστικά» του και τις λεπτομέρειες για τις εφευρέσεις του.

Ο πρίγκιπας μιλούσε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως επίσης αραβικά και εβραϊκά. Κινήθηκε σε υψηλότερους κοινωνικούς κύκλους. Ήταν μεγάλος θαυμαστής του Leonardo da Vinci: του εφευρέτη, επιστήμονα και ζωγράφου, που ενδιαφέρθηκε για το ανθρώπινο σώμα, αλλά επίσης και για την αλχημεία, αν και δεν έγινε ποτέ σαφές κατά πόσον αυτός άσκησε την συγκεκριμένη τέχνη.

Στους επιστημονικούς κύκλους, ο Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο Σανσεβέρο είναι γνωστός ως εφευρέτης: όντας ακόμη φοιτητής, εντυπωσίασε τους δασκάλους του με την κατασκευή ενός πτυσσόμενου μηχανισμού, σώζοντας έτσι μια σημαντική θεατρική παράσταση. Όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, είχε κι αυτός πάθος για τις πολεμικές μηχανές.

Είναι γνωστό ότι ο Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο ήταν ηγετικό μέλος του Τεκτονισμού. Ήταν, στην πραγματικότητα, ο επικεφαλής της ναπολιτάνικης Μασονικής Στοάς, μέχρι που τον αφόρισε η Εκκλησία. Περιέργως όμως, ο Πάπας Βενέδικτος ο XIV ανακάλεσε πολύ σύντομα τον αφορεσμό του. Για ορισμένους σχολιαστές, αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ο Πάπας ανακάλυψε ότι όλες οι κατηγορίες εναντίον του πρίγκιπα ήταν προϊόν συκοφαντίας και φθόνου από τους εχθρούς και τους πολεμίους του. Για άλλους, ήταν απλώς το αποτέλεσμα πολιτικών ελιγμών που εφάρμοζε ο ποντίφικας, ενώ για κάποιους τρίτους ήταν το αποτέλεσμα μιας σκοτεινής συμμαχίας που συνήφθη μεταξύ των δύο ισχυρών εκείνων ανδρών.

Ο Ντι Σάνγκρο παραδόξως επίσης συνδέεται με τον κόμητα Καλιόστρο (Cagliostro), άλλη μια αινιγματική φυσιογνωμία και έναν από τους πιο διάσημους Τέκτονες, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ήταν εμπνευστής του.

Το 1790, μπροστά σε ένα δικαστήριο της ρωμαϊκής Ιεράς Εξέτασης, ο Καλιόστρο ισχυρίστηκε ότι όλες οι γνώσεις του σχετικά με την αλχημεία (αυτή ήταν η κατηγορία που τον βάραινε), προέρχονταν από «έναν πρίγκιπα ο οποίος είχε ένα μεγάλο πάθος για τη χημεία» και πως εκείνος τον είχε διδάξει, πολλά χρόνια πριν στη Νάπολη.

Οι δικαστές δεν τον πίστεψαν και δεν έδωσαν καμία βαρύτητα στα λόγια του. Εν τούτοις, κανένα στοιχείο σχετικά με αυτή τη δίκη δεν είναι διαθέσιμο! Όλα τα πρακτικά από τη δίκη χαρακτηρίστηκαν απόρρητα και μέχρι σήμερα παραμένουν εγκλωβισμένα στο εσωτερικό του Βατικανού…

Ο πρίγκιπας συνέχισε να πειραματίζεται στο κελάρι του παλατιού του, στο San Domenico Maggiore. Όμως οι φήμες για τα παράξενα πειράματα δεν μπορούσαν να καταλαγιάσουν. Ανησυχητικοί ψίθυροι έλεγαν πως ο πρίγκιπας κωδικοποιούσε την εργασία του με παράξενα σύμβολα. Πιστεύεται μάλιστα ότι μέσα στην εκκλησία του Σανσεβέρο περιέχεται πράγματι μια κρυπτογραφημένη μασονική επιγραφή, ένα μήνυμα που πολλοί έχουν προσπαθήσει να ξεδιαλύνουν, πλην όμως ανεπιτυχώς.

Όταν εξετάζουμε το εκκλησάκι σήμερα, υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που έχουν συμβολικές προεκτάσεις – πράγματα τα οποία εξηγούν οι ξεναγοί. Μερικά χαρακτηριστικά έχουν «διπλό entendre» (διπλή σημασία), που υποδηλώνουν ότι ο Ντι Σάνγκρο μπορεί να ήταν πράγματι γνώστης κάποιας απόκρυφης παράδοσης, αλλά οι ενδείξεις είναι σποραδικές και μερικές φορές αντιφατικές.

Στο τέλος της βόλτας στο εκκλησάκι, ο επισκέπτης οδηγείται κάτω σε ένα μικρό σπήλαιο. Τα αρχικά σχέδια δείχνουν ότι αυτό το δωμάτιο προοριζόταν για τον ενταφιασμό κάποιων ανθρώπων. Για άγνωστο λόγο όμως, το έργο δεν ολοκληρώθηκε.

Στο δάπεδο υπάρχει μια ορθογώνια μαρμάρινη πλάκα, φανερή ένδειξη ότι εδώ κάποτε είχε εναποτεθεί ο «Κεκαλυμμένος Χριστός» του Giuseppe Sanmartino. Ωστόσο εκεί μέσα, σε δύο γυάλινες προθήκες βρίσκονται οι παράξενοι σκελετοί ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Φλέβες και αρτηρίες και των δύο αυτών ατόμων, παραμένουν απολύτως άθικτες!

Ο σκελετός της γυναίκας, φαίνεται να έχει τα μάτια άθικτα, σχεδόν γυαλιστερά, αλλά με μια πραγματικά τρομοκρατημένη έκφραση. Αλλά αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι οι φλέβες και τα εσωτερικά της όργανα, τα οποία λογικά θα έπρεπε να διαλυθούν αμέσως μετά το θάνατο. Αντ’ αυτού, παραμένουν σε άριστη κατάσταση αιώνες μετά.

Η καρδιά της διατηρείται ολόκληρη και μπορείτε να δείτε ακόμα και τα αιμοφόρα αγγεία μέσα στο στόμα της. Ήταν έγκυος και στην κοιλιά της, είναι ορατός ο πλακούντας από τον οποίο φαίνεται ο ομφάλιος λώρος που ένωνε το έμβρυο.

Πιστεύεται ότι χορηγήθηκε κάποιο είδος ενδοφλέβιας ένεσης με κάποια ουσία, η οποία κατά την είσοδό της στο κυκλοφορικό σύστημα, μπλοκάρισε τα αγγεία σταδιακά, μέχρι του σημείου που προκάλεσε και το θάνατο του θύματος. Σε αυτό το σημείο, η ουσία μπορεί να «μεταλλοποίησε» φλέβες και αρτηρίες, διατηρώντας τις, χωρίς αποσύνθεση.

Άλλοι αναφέρουν ότι η μέθοδος διατήρησης πραγματοποιήθηκε σε πτώματα, αλλά ωστόσο, το αίμα δεν ταξιδεύει σε ένα νεκρό σώμα, πολλαπλασιάζοντας έτσι το μυστήριο.

Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το όνομα του Αλχημιστή, το: di Sangro που ετυμολογικά τουλάχιστον παράγεται από το ισπανικό sangre (αίμα), και που παραπέμπει εύκολα σε προσωνύμιο ανθρώπου που ήξερε τα πάντα σχετικά με το αίμα και την κυκλοφορία του, τότε το μυστήριο όχι μόνο μεγαλώνει αλλά γίνεται και έντονα ανησυχητικό.

Αλλά αυτό δεν είναι και το μόνο πρόβλημα… Η σύριγγα που θα έπρεπε να πραγματοποιήσει την υποδόρια ένεση, εφευρέθηκε εκατό χρόνια αργότερα από έναν χειρουργό της Λυών, τον Carlo Gabriele Pravaz (1791-1853)!

Δεν είναι λοιπόν περίεργο που κουτσομπολιά και άγριες φήμες, ξέσπασαν στη θέα των συγκεκριμένων σκελετών. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο «ήταν μάγος και διαβολικός αλχημιστής που άρπαζε ανθρώπους, με σκοπό να εκτελεί ειδεχθή πειράματα στους οργανισμούς τους».

Και κάτι τελευταίο: Υπάρχει μια μικρή "ανωμαλία" στον Χριστό που καλύπτεται με το πέπλο, καθώς πάνω από το ρουθούνι του, διακρίνεται μια μικρή εσοχή ως εάν η σινδόνη να έχει διηθηθεί από την ανάσα κάποιου που προσπαθεί να εισπνεύσει εναγωνίως αέρα. Αυτός που χρησίμευσε ως μοντέλο για τον Ιησού, ήταν ζωντανός, εκείνη τη στιγμή, προσπαθώντας να ανασάνει, ή νεκρός;

Ο πραγματικός Ιησούς εξαφανίστηκε από τον τάφο του - αλλά δεν είναι ο μόνος. Ο καθένας μπορεί ακόμη να δει την ταφόπλακα του πρίγκιπα στο παρεκκλήσι.

Πέθανε στις 22 Μαρτίου του 1771, «από μια ξαφνική ασθένεια που προκλήθηκε από τα πειράματά του». Κατά τη διάρκεια μιας μακράς νύχτας που πέρασε στο εργαστήριό του, εισέπνευσε κατά πάσα πιθανότητα, ή κατάπιε κάποια τοξική ουσία, η οποία όμως αυτή τη φορά απέβη φονική. Η σαρκοφάγος του, ωστόσο, δεν περιέχει το σώμα του!!! Κάποιος το έκλεψε. Άγνωστο όμως γιατί…

πηγές : http://seiriosteam.blogspot.com

                http://tomagazi.blogspot.com/

Mary Celeste: ένα πλοίο – φάντασμα

Ο κόσμος της θάλασσας διαθέτει τα δικά του φαντάσματα, το ίδιο μυστηριώδη όσο και η φύση της, το ίδιο πολλά όσο και η απεραντοσύνη της. Δίπλα στο διασημότερο πλοίο – φάντασμα από όλα, εκείνο του Ιπτάμενου Ολλανδού, στέκει ένα άλλο μυστηριώδες πλοίο που είναι γνωστό όχι για το φάσμα του που εμφανίζεται περίεργες νύχτες σε αλαφροϊσκιωτους ναυτικούς αλλά γιατί ποτέ κανείς δεν κατόρθωσε να εξηγήσει το μυστήριό του: πρόκειται για το Mary Celeste.

Το πλοίο αυτό είχε κατασκευαστεί στο Spencer’s Island στη Νέα Σκωτία με το όνομα “Amazon” και πραγματοποίησε ταξίδια στην Κεντρική και Νότια Αμερική καθώς και στις δυτικές Ινδίες. Το 1868 πέρασε σε αμερικανική κυριότητα και έλαβε το όνομα με το οποίο θα γινόταν γνωστό.
Στις 5 Νοεμβρίου 1872, φορτώθηκε με 1701 βαρέλια αλκοόλ και ξεκίνησε για τον προορισμό του, τη Γένοβα της Ιταλίας. Το πλήρωμα αποτελούνταν από δέκα άτομα συνολικά, ανάμεσά τους τη σύζυγο και τη 2 ετών κόρη του πλοιάρχου και προσωπικό έμπειρο και με καλές συστάσεις. Στις 4 Νοεμβρίου, πριν την αναχώρηση του σκάφους, ο πλοίαρχος Benjamin Briggs, 37 ετών και η σύζυγός του, δείπνησαν με τον πλοίαρχο του σκάφους Dei Gratia και τη σύζυγό του. Οι δύο πλοίαρχοι ήταν παλιοί φίλοι και συζητώντας τα επαγγελματικά τους σχέδια διαπίστωσαν ότι και οι δύο είχαν τον ίδιο προορισμό, με τη διαφορά ότι το Dei Gratia θα αναχωρούσε 7 ή 8 ημέρες αργότερα.

Στις 4 ή 5 Δεκεμβρίου 1872 το Dei Gratia, ταξιδεύοντας προς την Ιταλία, εντόπισε περίπου 600 μίλια πριν την Πορτογαλία ένα πλοίο που έμοιαζε εγκαταλελειμένο. Πλησιάζοντας, διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για το Mary Celeste, στο οποίο και επιβιβάστηκαν. Διαπίστωσαν ότι ολόκληρο το πλήρωμα απουσίαζε μαζί με κάποια μικροαντικείμενα ωστόσο όλα σχεδόν τα εφόδια καθώς και αντικείμενα αξίας αλλά και το φορτίο, ήταν ανέπαφα στη θέση τους. Δεν υπήρχαν σημεία πάλης ή πειρατείας, μόνο περίπου ένα μέτρο νερό στο εσωτερικό του πλοίου. Το δεκαμελές πλήρωμα δεν βρέθηκε ποτέ και το πλοίο μεταφέρθηκε στο Γιβραλτάρ για περαιτέρω έλεγχο, ο οποίος όμως δεν διαπίστωσε σημαντικά στοιχεία, πέρα από το μάλλον επουσιώδες εύρημα ότι εννέα από τα βαρέλια του φορτίου ήταν άδεια.

Η περίπτωση του Mary Celeste ακόμα δεν έχει εξιχνιαστεί και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ναυτικά μυστήρια. Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για την εξήγησή του. Ανάμεσά τους τρικυμίες, τσουνάμι, υποθαλάσσιοι σεισμοί, πειρατεία, ανταρσία, ακόμη και περισσότερο “εξωτικές” ερμηνείες όπως τα φαινόμενα του τριγώνου των Βερμούδων, εξωγήινες απαγωγές και η ύπαρξη τοξικών αερίων από το εμπόρευμα και ενός συγκεκριμένου μύκητα στο αλεύρι, ο οποίος υποτίθεται ότι τρέλανε το πλήρωμα. Καμία από τις παραπάνω ερμηνείες, όμως, δεν εξηγεί ικανοποιητικά το γεγονός, δεδομένου ότι από εκείνη την εποχή κιόλας είχε διεξαχθεί μια εκτεταμένη έρευνα, τα στοιχεία της οποίας έρχονται σε σύγκρουση με τις θεωρίες. Για παράδειγμα, δεν αναφέρθηκαν δυσμενείς καιρικές συνθήκες την εποχή του ταξιδιού, η περίπτωση πειρατείας αποκλείεται δεδομένου ότι δεν απουσίαζε ούτε το εμπόρευμα ούτε αντικείμενα αξίας αλλά και δεν υπήρχαν σημεία πάλης ή οποιαδήποτε άλλη σημαντική αναστάτωση.
Το μόνο δεδομένο είναι πως το δεκαμελές πλήρωμα εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος και ποτέ δεν έμαθε κανείς το παραμικρό για την τύχη τους αν και οι περισσότεροι λογικά υποθέτουν ότι πνίγηκαν, ίσως στην προσπάθειά τους, για κάποιο λόγο, να εγκαταλείψουν το πλοίο. Δεν βρέθηκαν όμως σωσίβιες λέμβοι στην περιοχή, σημεία ναυαγίου ή σημάδια στο πλοίο που θα μαρτυρούσαν μια βιαστική εγκατάλειψη…

πηγή:  http://fadasmata.wordpress.com

Τρομακτικές ιστορίες και στοιχειωμένοι τόποι της Αργολίδας

Η Αργολίδα είναι ένας πανάρχαιος τόπος με την ιστορία της να χάνεται στα βάθη της ιστορίας και της μυθολογίας. Ένας τέτοιος τόπος συνεχούς κατοίκησης εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι “λογικό” να έχει εμποτιστεί με τα συναιασθήματα των κατοίκων του από εποχές που το σκοτάδι ήταν περισσότερο από το φως. Σήμερα θα δώσουμε έναν χάρτη του παράδοξου της Αργολίδας για τον επίδοξο ερευνητή και για εκείνον που αρέσκεται να διαβάζει αλλόκοτες ιστορίες.

• Ο περίφημος φύλακας του Παλαμιδίου
  Πρόκειται για μια αρκετά γνωστή ιστορία σύμφωνα με την οποία υπάρχει φάντασμα στο πασίγνωστο κάστρο του Παλαμιδίου. Σύμφωνα με τον αστικό θρύλο, το φάντασμα εμφανίζεται κάτω από ένα κυπαρίσσι μέσα στο κάστρο κυρίως και αφορά προφανώς σε κάποιο φυλακισμένο που έχασε τη ζωή του. Μύθος ή αλήθεια, εγώ προσωπικά ποτέ δεν άκουσα ή είδα το παραμικρό. Ίσως θα πρέπει να ρωτήσουμε τα δεκάδες ζευγαράκια, ντόπια και αλλοδαπά, που ανεβαίνουν στο κάστρο τη νύχτα…
• Ο τρομακτικός παπάς στο δρόμο
  Η εμφάνισή του έχει αναφερθεί μια δυο φορές στο δρόμο που οδηγεί από το Ναύπλιο στο Τολό. Υποτίθεται πως κάνει ωτοστόπ τη νύχτα, σταματάς, τον παίρνεις στο αμάξι σου μιας και είναι παπάς (τι κακό μπορεί να σου κάνει;) για να διαπιστώσεις μετά από λίγο ότι έχει αφύσικα μακριά νύχια και εξαφανίζεται χωρίς να έχει αναφερθεί ότι κάνει κακό. Το μοτίβο αυτών των φαντασμάτων είναι πολύ γνωστό και παγκόσμιο και θυμίζει αρκετά τις Λευκές Κυρίες της Γαλλίας και αντίστοιχες ιστορίες.
• Ο στοιχειωμένος Ψαρομαχαλάς
  “Ψαρομαχαλάς” λεγόταν από παλιά το τελευταίο, δυτικότερο τμήμα της παλιάς πόλης του Ναυπλίου, το οποίο είναι γεμάτο σπιτάκια που χρονολογούνται από την Τουρκοκρατία. Κατοικείται ακόμη και σήμερα και μάλιστα έχει γεμίσει πλέον ξενώνες για τους πολλούς επισκέπτες και ξενοδοχεία. Λέγεται πάντως ότι οι παλιοί κάτοικοι φοβούνταν την περιοχή και κλείνονταν σπίτι τους νωρίς τη νύχτα, επειδή ήταν περιοχή με φαντάσματα. Σήμερα η κίνηση είναι τόσο μεγάλη που μάλλον τα φαντάσματα κλείνονται νωρίς και όχι οι άνθρωποι.
• Ο Νάνος στο Αραχναίο
  Το χωριό Αραχναίο (ή Χέλι) βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νομού και αποτελεί μια πολύ κλειστή κοινωνία για την οποία υπάρχουν ένα σωρό φήμες, οι περισσότερες όχι και τόσο καλές. Η περιοχή “φημίζεται” για την ύπαρξη ενός δαιμονικού πνεύματος με μορφή Νάνου και μάλιστα η παράδοση θέλει τους παλιούς κατοίκους της περιοχής να έχουν στους κήπους τους ένα συγκεκριμένο φυτό, χάρη στο οποίο ο Νάνος δεν μπορεί να πλησιάσει τα σπίτια τους. Πριν 4 – 5 χρόνια είχε επισκεφτεί την περιοχή ένα τηλεοπτικό συνεργείο σε μια προσπάθεια να καταγράψει οποιαδήποτε παράξενη κίνηση. Το έβαλαν στα πόδια, προφανώς καταδιωγμένοι από το φόβο που προκαλεί ο θόρυβος της φύσης τη νύχτα… 

          πηγή:http://fadasmata.wordpress.com

Γλωσσολαλία

Η γλωσσολαλία είναι κατασκευασμένη, χωρίς νόημα ομιλία. Σύμφωνα με τον Δρ.Γουίλιαμ Τ. Σαμαρίν (William T. Samarin), καθηγητή ανθρωπολογίας και γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο,

"Η γλωσσολαλία αποτελείται απο σειρές συλλαβών χωρίς νόημα, που μοιάζουν με ήχους οικείους στον ομιλούντα, και έχουν συνενωθεί ,λίγο πολύ, ανοργάνωτα... Η Γλωσσολαλία μοιάζει με μια κανονική γλώσσα, επειδή ο ομιλών ασυναίσθητα θέλει να μοιάζει με γλώσσα. Όμως, παρ'όλες τις όποιες επιφανειακές ομοιότητες, η γλωσσολαλία δεν είναι γλώσσα." [Nickell,108].

Όταν εκφέρεται απο σχιζοφρενείς, η γλωσσολαλία χαρακτηρίζεται σαν "ασυναρτησίες". Στις "ευλογημένες" όμως Χριστιανικές κοινότητες, θεωρείται ιερή και αναφέρεται σαν "ομιλία των γλωσσών" ή σαν "το χάρισμα των γλωσσών".Στις Πράξεις των Αποστόλων, γλώσσες φωτιάς περιγράφονταν σαν να έφλεγαν πάνω στους Αποστόλους, γεμίζοντάς τους με το Άγιο Πνέυμα. Υποτιθέμενα λοιπόν, αυτό επέτρεπε στους Αποστόλους να ομιλούν στην δικιά τους γλώσσα, αλλά να τους καταλαβαίνουν άνθρωποι από διαφορετικά έθνη. Οι γλωσσολαλούντες, από την άλλη, μιλούν σε ξένες γλώσσες αλλά δεν τους καταλαβαίνει κανείς.
Οι γλωσσολαλούντες συμπεριφέρονται με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τις προσδοκίες που έχει η κοινότητα από αυτούς.Κάποιοι μπαίνουν σε σπασμούς ή χάνουν τις αισθήσεις τους. Άλλοι είναι λιγότερο δραματικοί.Μερικοί φαίνεται να περιέρχονται σε καταληψία ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν θυμούνται αυτά που έλεγαν.Πάντως όλοι πιστεύουν ότι έχουν καταληφθεί απο το Άγιο Πνέυμα και ότι οι ανοησίες που λένε, βγάζουν νόημα. Όμως μόνο κάποιος με πραγματική πίστη και το χάρισμα της ερμηνείας μπορεί να βγάλει νόημα απο τις ασυνάρτητες αυτές ρήσεις.Φυσικά, αυτη η πίστη δίνει στο μεταφραστή την ελευθερία να "μεταφράσει" τις ασυναρτησίες αυτές κάτα το δοκούν. Ο Νικόλας Σπανός σημειώνει ότι "Όπως συμβαίνει συνήθως, η μετάφραση υποστηρίζει τα κεντρικά δόγματα της θρησκευτικής κοινότητας".
Η εκφορά ασυναρτησίων, οι οποίες ερμηνεύονται από άγιους ανθρώπους ως έχουσες κάποιο βαθύ μυστικιστικό νόημα, είναι μια αρχαία πρακτική. Στην αρχαία Ελλάδα, ακόμα και οι ιέρεις και οι ιέρειες του θεού Απόλλωνα, του θεού του φωτός, επιδιδόντουσαν σε τέτοιες προφητικές φλυαρίες.Οι αρχαίοι Ισραηλίτες το έκαναν.Όπως επίσης και οι Ιανσενιστές, οι κομπογιαννίτες, οι Μεθοδιστές και οι περισσότεροι προφήτες.

www.skepdic.gr

ΚΛΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ

Οι επαφές με τους νεκρούς συμβαίνουν παγκοσμίως και σε όλα τα στάδια της ιστορίας και έχουν διάφορες μορφές.Ως όνειρα, οράματα ενώ είμαστε ξύπνιοι, ακουστικές φαντασιώσεις (;) και όλα αυτά γίνονται είτε αυθόρμητα είτε προκαλούνται μέσω καταστάσεων έκστασης.

Σε πολλές κουλτούρες,τα πνεύματα των νεκρών καλούνται μέσω τελετών για να συνεισφέρουν με την σοφία τους,τις συμβουλές τους και την γνώση για τα μελλούμενα.Σε κρίσιμες στιγμές,οι ίδιοι οι νεκροί φαίνεται να προωθούν την επικοινωνία τους χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο έτσι ώστε να γίνουν αντιληπτοί και αποτελεσματικοί.
Από τη στιγμή της εμφάνισης της ηλεκτρομαγνητικής τεχνολογίας, μυστηριώδη μηνύματα έχουν μεταδοθεί μέσω τηλεγράφου, φωνογράφου ,ραδιοφώνου, τηλεοράσεως κλπ.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, κάποιοι ερευνητές κατασκεύασαν μερικές συσκευές με την ελπίδα να αποτυπώσουν τις φωνές των νεκρών. Ο Thomas Alva Edison,του οποίου οι γονείς ήταν πνευματιστές, είχε την πεποίθηση πώς θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια τηλεφωνική συσκευή που θα συνέδεε τον κόσμο των ζωντανών με αυτόν των νεκρών. Βεβαίωσε ότι είχε αρχίσει να δουλεύει επάνω σε μια τέτοια συσκευή η οποία όπως φαίνεται δεν ολοκληρώθηκε ποτέ διότι πέθανε.

Πειράματα με τα «Ψυχικά Τηλέφωνα» έγιναν στην δεκαετία του ’40 στην Αγγλία και τις Η.Π.Α. Το ενδιαφέρον για το φαινόμενο συνεχίστηκε την δεκαετία του ’60, όταν οι ερευνητές εστίασαν στα συμπεράσματα/ευρήματα του Dr. Konstantin Raudive (βλ.εικόνα)  που καταδείκνυαν ότι οι φωνές των πνευμάτων μπορούσαν να καταγραφούν σε ηλεκτρομαγνητική ταινία.


Ένα περίεργο φαινόμενο στη σύγχρονη ιστορία είναι η επικοινωνία των νεκρών μέσω του τηλεφώνου.Σπάνια είναι τα περιστατικά τηλεφωνημάτων από τους νεκρούς και συχνά χωρίς κάποια λογική εξήγηση. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για ανθρώπους που είχαν στο παρελθόν στενή συναισθηματική σχέση.Σύζυγοι,γονείς και παιδιά,αδέλφια και πιο σπάνια φίλοι ή άλλοι συγγενείς.

Οι περισσότερες επαφές είναι εκ προθέσεως τηλεφωνήματα που προκλήθηκαν από τους ίδιους τους νεκρούς για να μεταφέρουν κάποιο μήνυμα σχετικά με κάποιον επερχόμενο κίνδυνο ή να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες που οι ζωντανοί χρειάζονται προκειμένου να ανταπεξέλθουν σε μια δύσκολη κατάσταση.Για παράδειγμα, ο πατέρας της ηθοποιού Ida Lupino ο οποίος είχε πεθάνει στο Λονδίνο κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ’’τηλεφώνησε’’ στην κόρη του έξι μήνες μετά τον θάνατό του και της έδωσε πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία που βρίσκονταν κάποια σημαντικά έγγραφα που είχαν να κάνουν με την περιουσία του.Να σημειώσουμε ότι μέχρι τότε δεν είχε βρεθεί η διαθήκη του ή κάποιο έγγραφο σχετικά με τους αποδέκτες των περιουσιακών του στοιχείων.
Μερικά τηλεφωνήματα δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, πέρα από την ανάγκη του αποθανόντος να επικοινωνήσει με τους δικούς του ανθρώπους. Αυτά συνήθως συμβαίνουν σε συγκινησιακά φορτισμένες ημέρες όπως κάποια επέτειος, η ημέρα της Μητέρας ή του Πατέρα,γενέθλια,ονομαστική εορτή κλπ. Σε ένα τέτοιο ‘’τηλεφώνημα επετείου’’ συνήθως οι νεκροί δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να επαναλαμβάνουν μια φράση ξανά και ξανά,όπως “Γεια σου Μαμά,εσύ είσαι” ;

Τα άτομα που έχουν λάβει τηλεφωνήματα από τους νεκρούς,αναφέρουν ότι η φωνή τους είναι ακριβώς η ίδια με τη φωνή που είχαν και όταν ζούσαν. Το κουδούνισμα του τηλεφώνου όταν χτυπάει είναι συνήθως κανονικό αν και σε μερικές περιπτώσεις ακούγεται λίγο περίεργα.Σε πολλές περιπτώσεις η ποιότητα της σύνδεσης είναι κακή, με αρκετούς θορύβους στη γραμμή. Συνήθως η φωνή του αποθανόντος ακούγεται πολύ χαμηλή και ξεθωριασμένη και όσο περισσότερο κρατάει η… “συνομιλία” , τόσο πιο ασθενική και παραμορφωμένη ακούγεται.Μερικές φορές η φωνή σιγά-σιγά σβήνει μέχρι να σιγήσει εντελώς ενώ η γραμμή παραμένει ανοικτή.Άλλες φορές η κλήση τερματίζεται από τον νεκρό και ο καλούμενος ακούει το κλείσιμο του ακουστικού ενώ άλλες φορές η γραμμή απλά νεκρώνει.
Εάν ο καλούμενος συνειδητοποιήσει ότι αυτός που τον κάλεσε είναι κάποιος που έχει πεθάνει, σίγουρα σοκάρεται και αμέσως κλείνει το τηλέφωνο ενώ όταν δεν το γνωρίζει η “συζήτηση” μπορεί να διαρκέσει ακόμη και μισή ώρα.

Τηλεφωνήματα μπορούν να γίνουν αντίστροφα και από τους ζωντανούς προς τους νεκρούς.Σε μια τέτοια περίπτωση, μια γυναίκα ονειρεύτηκε μια φίλη της που είχε να τη δει αρκετά χρόνια.Στο άσχημο αυτό όνειρο, έβλεπε τη φίλη της να γλιστράει μέσα σε μια πισίνα αίματος.Όταν ξύπνησε σκέφτηκε πως το όνειρο είναι ένας κακός οιωνός και τηλεφώνησε στην φίλη της να δει αν είναι καλά. Ανακουφίστηκε όταν στην άλλη άκρη της γραμμής άκουσε τη φωνή της φίλης να της λέει ότι απλά είχε μπει για λίγο καιρό στο νοσοκομείο, πήρε εξιτήριο και θα ξαναέμπαινε σε λίγες ημέρες. Όταν η γυναίκα εξέφρασε την επιθυμία της να την επισκεφτεί πριν εισαχθεί ξανά στο νοσοκομείο, αυτή αρνήθηκε ευγενικά και είπε ότι θα της τηλεφωνούσε αργότερα. Το τηλεφώνημα αυτό δεν έγινε ποτέ,και μετά από λίγες ώρες η γυναίκα την ξαναπήρε τηλέφωνο όπου το σήκωσε κάποιος συγγενής και της είπε πως η φίλη της είναι πεθαμένη εδώ και έξι μήνες.

Να αναφέρουμε πως πολλά από τα τηλεφωνήματα συμβαίνουν μέσα σε 24 ώρες από τον θάνατο του ανθρώπου. Τα συντομότερα σε διάρκεια τηλεφωνήματα προέρχονται από αυτούς που είναι νεκροί τις τελευταίες επτά ημέρες,ενώ περισσότερο διαρκούν όσα γίνονται από αυτούς που είναι νεκροί για μερικούς μήνες.

Αρκετές θεωρίες υπάρχουν σχετικά με την προέλευση των τηλεφωνημάτων από το υπερπέραν: α) Πράγματι οι κλήσεις γίνονται από τους νεκρούς οι οποίοι κατά κάποιον ανεξήγητο τρόπο “χειραγωγούν” τους τηλεφωνικούς μηχανισμούς και κυκλώματα.
β) Πρόκειται για “πειράγματα” από ταραχοποιά πνεύματα - γνωστά και ως Poltergeist - τα οποία αρέσκονται στο να παίζουν… παιγνιδάκια με τους ανθρώπους !
γ) Είναι φαινόμενο ψυχοκινητικών ενεργειών που υποσυνείδητα δημιουργούνται από το ίδιο το άτομο που δέχεται το τηλεφώνημα και το οποίο έχοντας κάποια στιγμή την έντονη επιθυμία να μπορούσε να μιλήσει με κάποιον νεκρό συγγενή του, δημιουργεί ένα είδος παραληρηματικής εμπειρίας.
…Και δ) Το όλο φαινόμενο/γεγονός είναι απλά δημιούργημα του ατόμου.

Κάποια άτομα που ισχυρίζονται ότι είχαν συνάντηση με ΑΤΙΑ, αναφέρουν ότι έλαβαν ενοχλητικά τηλεφωνήματα μόλις γύρισαν στο σπίτι, ή μια με δυο ημέρες μετά το περιστατικό και συνήθως πριν ο μάρτυρας προλάβει να μοιραστεί την εμπειρία του με άλλους. Το τηλέφωνο που τους κάλεσε είχε φυσικά απόκρυψη ή όταν φαινόταν δεν αντιστοιχούσε σε κάποιον αριθμό στον επίσημο τηλεφωνικό κατάλογο. Η άγνωστη φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής τους προειδοποιούσε να μην μιλήσουν πουθενά για το περιστατικό και να “ξεχάσουν” ότι είδαν.

…Άλλα μάλλον αυτές οι περιπτώσεις είναι αντικείμενο άλλης μεγάλης συζήτησης…..

ΚΟΙΛΗ ΓΗ

Σύμφωνα με την θεωρία της Κοίλης Γης, ο πλανήτης Γη είναι είτε εξ ολοκλήρου κοίλος ή περιέχει ένα σημαντικό κοίλο μέρος στον εσωτερικό του χώρο. Η υπόθεση αυτή έχει έρθει από καιρό σε αντίθεση με τους επιστήμονες που βασίζονται σε αποδείξεις μέσω παρατηρήσεων, καθώς και από τη σύγχρονη κατανόηση του σχηματισμού του πλανήτη. Η επιστημονική κοινότητα έχει απορρίψει την ιδέα, τουλάχιστον από τα τέλη του 18ου αιώνα.

Η έννοια της κοίλης Γης αναφέρεται πολύ συχνά σε λαογραφικά κείμενα αλλά και αποτελεί αγαπημένο θέμα σε περιπέτειες φαντασίας όπως το Ταξίδι στο κέντρο της Γής του Ιουλίου Βέρν. Επίσης προέκταση του θέματος είναι και οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας περί εσωγήινων ανεπτυγμένων φυλών,εξωγήινων βάσεων στο εσωτερικό της Γής κλπ.

Στην αρχαιότητα, η ιδέα των υπόγειων βασιλείων ήταν κατά κάποιο τρόπο δεδομένη και συνυφασμένη με την έννοια του «χώρου», όπως είναι ο Ελληνικός Άδης, η σκανδιναβική Svartalfheim, η Χριστιανική κόλαση, και το Εβραϊκό Sheol (με κείμενα της Καββαλιστικής λογοτεχνίας που περιγράφουν λεπτομερώς την Εσωτερική αυτή Γη). 

Θεωρία Edmond Halley

Ο Leonhard Euler στο θέμα της κοίλης Γης υποστηρίζει πως η Γη διαθέτει ανοίγματα στους πόλους που οδηγούν σε μια εσωτερική κοιλότητα. Ο Edmond Halley το 1692 από την άλλη λέει για το ίδιο θέμα ότι η Γη αποτελείται από ένα κούφιο κέλυφος περίπου 800 χιλιόμετρα (500 μίλια) πάχους, δύο εσωτερικά ομόκεντρα κελύφη και έναν πυρήνα, τα οποία είναι ανάλογα με τις διαμέτρους των πλανητών Αφροδίτη, Άρη. Υπάρχουν χωριστές ατμόσφαιρες για κάθε ένα από τα κελύφη αυτά, και κάθε κέλυφος έχει τους δικούς του μαγνητικούς πόλους. Και η ταχύτητα με την οποία περιστρέφονται είναι διαφορετική για σφαίρα. Ο Halley υποστηρίζει τα παραπάνω προκειμένου να εξηγήσει τις διάφορες ανωμαλίες στην λειτουργία των πυξίδων στην περιοχή αυτή των πόλων. Κάνει δε λόγο για ατμόσφαιρα στο εσωτερικό αυτών και μάλιστα ότι είναι αρκετά φωτεινή (εννοείται πως θεωρεί αναμφισβήτητο ότι κατοικούνται) και κάποια διαφυγή αερίων από αυτές πιθανολογείτε πως είναι η αιτία δημιουργίας του φαινομένου του Βόρειου Σέλατος.

Οι De Camp και Ley ισχυρίζονται (στο βιβλίο τους Lands Beyond) ότι Leonhard Euler έθεσε την θεωρία της κοίλης γης με έναν κεντρικό ήλιο που προμηθεύει με φως τους εσωγήινους ανεπτυγμένους πολιτισμούς, για να ξεφύγει από την πολύπλοκη θεωριά του Halley με τα πολλαπλά κελύφη.

Οι παραπάνω συγγραφείς ισχυρίζονται επίσης ότι ο Sir John Leslie προχώρησε περισσότερο την ιδέα του Euler, κάνοντας λόγο για δύο κεντρικούς ήλιους ονομάζοντάς τους Πλόυτωνα και Proserpine αντίστοιχα.Ο Πλούτων αυτός καμμία φυσικά σχέση δεν έχει με τον πλανήτη Πλούτωνα που ανακαλύφθηκε αργότερα, αλλά μάλλον με τον Θεό του κάτω κόσμου της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας.Ο Leslie όντως αναφέρει την θεωρία του περί κοίλης γής στο βιβλίο του Στοιχεία Φυσικής Φιλοσοφίας του 1829,χωρίς όμως να κάνει λόγο για δύο κεντρικούς ήλιους..

Το 1818, ο John Cleves Symmes Jr. Κάνει επίσης λόγο για την θεωρία της κοίλης γής,αυξάνοντας σε τέσσερα τα εσωτερικά κελύφη τα οποία είναι κούφια και έχουν ανοίγματα στους πόλους της Γής.Ο Symmes έγινε από τους διασημότερους υποστηρικτές της Κοίλης Γης,πραγματοποιώντας διάφορες έρευνες στο άνοιγμα του Βόρειου Πόλου. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ John Quincy Adams είχε την καλή πρόθεση να υποστηρίξει αυτές τις έρευνες αλλά δεν πρόλαβε γιατί έφυγε από τη θέση του και ο νέος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Andrew Jackson, διέκοψε κάθε προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Αν και ποτέ ο ίδιος ο Symmes δεν έγραψε ένα βιβλίο για τις ιδέες του, πολλά έργα συγγραφέων που δημοσιεύθηκαν βασίζονταν σε αυτές.
Ο Jeremy Reynolds επίσης ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Κοίλης Γής δίνοντας διάφορες διαλέξεις σχετικά με το θέμα αυτό και και τάχθηκε υπέρ μιας εκστρατείας.Επειδή δεν έβρισκε ανταπόκριση ξεκίνησε μια έρευνα μόνος του στην Ανταρκτική αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να κάνει την μεγάλη ανακάλυψη για λογαριασμό των ΗΠΑ.

(Σε μελλοντική καταχώρηση,θα περάσουμε στην σύγχρονη θεώρηση του θέματος.....)

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ

Το Τρίγωνο των Βερμούδων (γνωστό και ως Τρίγωνο του διαβόλου) είναι μια τριγωνική επιφάνεια του Ατλαντικού Ωκεανού που οριοθετείται περίπου από τα σημεία ανάμεσα σε Μαϊάμι, Βερμούδες, και το Πουέρτο Ρίκο. Ο θρύλος λέει ότι πολλοί άνθρωποι, πλοία και αεροπλάνα έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς σε αυτήν την θαλάσσια περιοχή. Το πόσοι έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς εξαρτάται από το ποιος έχει κάνει τον εντοπισμό και την καταμέτρηση. Το μέγεθος του τριγώνου κυμαίνεται από 500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έως και τρεις φορές το μέγεθος, ανάλογα με τη φαντασία του δημιουργού. (Μερικοί περιλαμβάνουν τις Αζόρες, στον Κόλπο του Μεξικού, και τις Δυτικές Ινδίες στο "τρίγωνο".) Ορισμένα ίχνη οδηγούν το μυστήριο χρονικά τόσο πίσω έως την εποχή του Κολόμβου. Ακόμα κι έτσι, οι εκτιμήσεις για τα περιστατικά κυμαίνονται από 200 έως 1.000 περίπου, κατά τα τελευταία 500 χρόνια. Ο Howard Rosenberg υποστηρίζει ότι το 1973 η Αμερικανική Ακτοφυλακή απάντησε σε πάνω από 8.000 κλήσεις κινδύνου στην περιοχή και ότι περισσότερα από 50 πλοία και 20 αεροπλάνα έχουν πέσει στο Τρίγωνο των Βερμούδων στα μέσα του περασμένου αιώνα.

Έχουν δοθεί πολλές θεωρίες για να εξηγήσουν το μυστήριο της περίεργης εξαφάνισης των πλοίων και αεροπλάνων. Κακοί εξωγήινοι, κρύσταλλα υπολειμμάτων από την Ατλαντίδα, διάφοροι πειραματισμοί με διατάξεις αντι-βαρύτητας ή άλλες παράξενες τεχνολογίες, και μυστηριώδεις δίνες από την τέταρτη διάσταση είναι τα αγαπημένα σενάρια-θεωρείες ανάμεσα σε συγγραφείς φαντασίας. Παράξενα μαγνητικά πεδία και ωκεάνιοι μετεωρισμοί (αέρια μεθανίου από τον πυθμένα του ωκεανού) είναι κάποιες άλλες αγαπημένες θεωρίες . Καιρικές συνθήκες (καταιγίδες, τυφώνες, τσουνάμι, σεισμοί, υψηλά κύματα, ρεύματα κ.λπ.) κακή τύχη, πειρατές, φορτία εκρηκτικών, ανίκανοι πλοηγοί , καθώς και άλλα φυσικά και ανθρώπινα αίτια είναι οι πιο κοινές εξηγήσεις των δύσπιστων ερευνητών-επιστημόνων.

Υπάρχουν ορισμένοι σκεπτικιστές που υποστηρίζουν ότι τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν τον μύθο, ότι δεν υπάρχει μυστήριο που πρέπει να επιλυθεί, και ότι τίποτε δεν χρειάζεται εξηγήσεις .Ο αριθμός των ναυαγίων σε αυτήν την περιοχή δεν είναι μεγάλος, αν κανείς αναλογισθεί το μέγεθος, τη θέση και την συχνότητα εναέριας και θαλάσσιας κυκλοφορίας στην περιοχή. Πολλά από τα πλοία και τα αεροπλάνα που έχουν αναφερθεί ως μυστηριωδώς εξαφανισμένα στο Τρίγωνο των Βερμούδων στην πραγματικότητα δεν ήταν καν στην περιοχή. Οι έρευνες μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να δώσουν πειστικά επιστημονικά στοιχεία από οποιαδήποτε ασυνήθιστα φαινόμενα που συμβαίνουν κατά την διάρκεια των εξαφανίσεων. Έτσι, οποιαδήποτε εξήγηση, συμπεριλαμβανομένων των θεωρουμένων ως επιστημονικές, και που αφορούν εξηγήσεις όπως το μεθάνιο που απελευθερώνεται από το βάθος του ωκεανού, μαγνητικές διαταραχές, κ.λπ., δεν μπορούν να πείσουν. Η πραγματικότητα είναι πως το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι ένα μυστήριο στην κυριολεξία.

Ο σύγχρονος μύθος του Τριγώνου των Βερμούδων άρχισε αμέσως μετά από την εξαφάνιση πέντε αεροπλάνων του αμερικανικού ναυτικού [πτήση 19] που εξαφανίστηκε κατά την διάρκεια μιας αναγνωριστικής αποστολής όταν έπεσε σε μια δυνατή καταιγίδα το 1945. Η πιο λογική θεωρία, ως προς το γιατί εξαφανίστηκε, είναι ότι ο οδηγός-πιλότος υπολοχαγός Charles Taylor δεν μπόρεσε να έχει την σωστή κατεύθυνση καθώς η πυξίδα του είχε καταστραφεί. Τα αεροπλάνα των ασκούμενων δεν ήταν εξοπλισμένα με εργαλεία πλοήγησης έτσι η ομάδα ήταν αποπροσανατολισμένη και έτσι μάλλον όπως υποστηρίζεται έμειναν από καύσιμα με αποτέλεσμα να πέσουν κάπου στον Ωκεανό . Είναι αλήθεια ότι ένα από τα αεροπλάνα διάσωσης ανατινάχτηκε λίγο μετά την απογείωση, αλλά αυτό ήταν πιθανόν να οφείλεται σε ελαττωματική δεξαμενή αερίου και όχι σε μυστηριώδεις δυνάμεις.

Με τα χρόνια υπήρξαν δεκάδες άρθρα, βιβλία, και τηλεοπτικά προγράμματα στην διάδοση του μυστήριου του Τριγώνου των Βερμούδων. Σε μελέτη του υλικού αυτού, ο Larry Kushe διαπίστωσε ότι λίγοι είχαν κάνει μια εμπεριστατωμένη έρευνα σχετικά με το μυστήριο. Μάλλον περιέπλεξαν τα πράγματα ίσως για να εμπλουτίσουν περισσότερο το θέμα του μυστηρίου!!! Από αυτούς εκείνος που έχει συμβάλει περισσότερο στην διατήρηση ή και διόγκωση του μυστηρίου δεν είναι άλλος από τον Charles Berlitz, ο οποίος είχε τεράστια επιτυχία γράφοντας το σχετικό βιβλίο το 1974.

Η ονομασία το «Τρίγωνο του διαβόλου» μάλλον καθόλου τυχαία δεν είναι, αφού οι εξαφανίσεις ανθρώπων, αεροπλάνων, πλοίων είναι μια πραγματικότητα και οι εξηγήσεις που έχουν δοθεί κατά καιρούς είτε από επιστήμονες, ερευνητές ή ακόμη και παραμυθάδες συγγραφείς δεν μας έχουν πείσει για τίποτα!!! Το μυστήριο παραμένει !!!

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΚΤΙΣΗΣ ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ

Ένα απο τα μεγαλύτερα μνημεία του κόσμου,οι Πυραμίδες,μέχρι σήμερα καταφέρνουν να κρύβουν βαθιά το μυστικό της δημιουργίας τους.Άραγε οι διάφορες θεωρίες που μέχρι σήμερα έχουν τεθεί είτε προς συζήτηση είτε στην πράξη εφαρμοστεί,έχουν καταφέρει να λύσουν το μυστήριο που λέγεται κατασκευή Πυραμίδας ;

Μία απο τις θεωρίες υποστηρίζει οτι η κατασκευή στηρίχθηκε στον μηδενισμό της βαρύτητας η οποία βαρύτητα συνδέεται με τον παγκόσμιο ενεργειακό ιστό της Γής.Δηλαδή,με κάποιο τρόπο και φυσικά με την ανάλογη γνώση,γιατί παίζει ρόλο και ο τόπος που θα επιλεγεί,επετύγχαναν να μηδενίσουν το βάρος στους τεράστιους πολλών τόνων ογκολίθους και με τον τρόπο αυτό πολύ εύκολα να τους μεταφέρουν και να τους τοποθετούν στη θέση που έπρεπε ώστε να κατασκευαστεί το χτίσμα της πυραμίδας.

Κάτι παρόμοιο διαβάζουμε στον Όμηρο όπου γίνεται αναφορά για το χτίσιμο της Ακρόπολης των επτάπυλων Θηβών.Συγκεκριμένα ο Όμηρος λέει (Οδύσσεια,λ 263-264) :" Οι πρώτοι Θήβης έδος έκτισαν επταπύλοιο πύργωσάν τε." (Αυτοί που πρώτοι έχτισαν την επτάπυλη Θήβα και την τοίχισαν).

Η αναφορά γίνεται για τους δίδυμους αδελφούς Αμφίονα και Ζήθο,γιούς της Αντιόπης και του Διός οι οποίοι και ονομάζονταν Διόσκουροι της Βοιωτίας και οι οποίοι είχαν σκοτώσει τον διώκτη της μητέρας τους Αντιόπης,βασιλιά Λύκο,και είχαν καταλάβει τον βασιλικό θρόνο της πόλης.Αμέσως,τα δυο αδέλφια άρχισαν την επέκταση και οχύρωση της Καδμείας.Ο ρωμαλέος Ζήθος αποσπούσε πελώριους βράχους και τους μετέφερε στους ώμους του,ενώ ο Αμφίων που ήταν κιθαριστής με την αρμονία και τη μουσικότητα της λύρας του,έκανε τους βράχους να κινούνται και να συναρμόζονται πιο εύκολα ώστε τα τείχη της πόλης να χτιστούν χωρίς δαπάνη.

Ερχόμενοι λοιπόν στην εποχή μας,βλέπουμε ένα παρόμοιο περιστατικό στο Homestead της Florida των ΗΠΑ.Όπου ένας Λιθουανός μετανάστης, ο Edward Leedskalnin έχτισε ένα μεγαλιθικό μνημείο, το επονομαζόμενο "κοραλένιο κάστρο",εργαζόμενος μόνο τα βράδυα προφανώς για να μην βλέπουν τον τρόπο που χρησιμοποιούσε για να μεταφέρει τους τεράστιους ογκολίθος συνολικού βάρους 1.100 τόνων.Κανένας ποτέ δεν κατάφερε ούτε να τον δεί να χτίζει αλλά ούτε και με ποιόν τρόπο μετέφερε τους τεράστιους ογκολίθους απο την πόλη της Φλόριδα στο Homestead.